عشق نویسندگی ام

من آمدم باز
در جلدِ مردِ قصه پرداز
تا بگویم باتو یک راز
نازمان را نکشید حتی پریناز
من رسیده ام به آغاز
پس از هر خط پایان
آمده بودم تا بگویم :
دوستت دارم...
او در کمال ناباوری گفت :
از همه جا طرد شدی
آمدی تا که با من باشی؟
کف دستانم عرق کرد
رنگ رخساره شد مانند گچ
خبر رسوایی ام را به که گفتی؟
رازم را به گوش همه خواندی
با چه رویی؟
کوله بار سفرم
همین کاغذ و خودکارِ من است
جوهر خودکارم
خونِ در شریان است
نبض در رگ هایم
عشق نویسندگی است
بعد از دوبار آمدنم
تا ابد دیگر نخواهم آمد