درد ماندگار

درود بانو لذت بردم نقد نمیکنم چون سواد نقد ندارم صرفا نظرم عرض میکنم
زبان شعر به روز نیست به راحتی میتونستید با زبان عامیانه امروز همین مفاهیم را بسرایید
گله ای از تو ندارم چو به دیدار نیائی
چشم بر راه تو دارم چه نیائی چه بیائی
چشم به راه کسی بودن درسته و با حرف اضافه بر کنار نیومدم میتونستید بنویسید (چشم من مانده به این در چه بیایی چه نیایی)
پود عشق تو چنان تافته در تار وجودم
گره از مهر توأم وا نکند تیغ جدائی
تنیده شدن تار وپود خوبه دوست داشتم و ولی اگه پود مهر باشه و در تار وجود تافته بشه وگره ی عشق بوجو بیاد زیباتره
(پود مهر تو چنان تافته در تار وجودم
گره ی عشق کجا وا بکند تیغ جدایی؟

شهریار سخنم طعنه ی ترکان هوس شدش
زین رقیبان ملامت دگرم نیست رهائی


صوفی عشق تو گردیدم و دل از همه کندم
ذکر نام تو رسانیده مرا عرش خدائی
داری از صوفی میگی برو سمت خرابات که هم زبان یکدست تر بشه ودل کندن نشون بده بیانش نکن و در مصرع بعدی صوفی در طی مسیر به اناالحق شدن فکر میکنه نه رسیدن به عرش
(صوفی عشق شدم کنج خرابات گزیدم
ذکر نام تو رسانیده مرا تا به خدایی)

کاسه بر دست سرکوچه نشستم به امیدی
شاه چشم تو نگاهی چو کند سوی گدائی
کوشش در عشق همیشه در ادبیات از گدایی عشق مقدم تر بوده به قول فاضل کوشش بیهوده در عشق از گدایی بهتر است اما در اینجا کاسه به دست داشتن گدایی رو میرسونه وقافیه گدا از قدرت بیت کم میکنه یکیشو باید تغییر بدی بیت شهریار سخن با این بیت ادغام کنی خوب میشه مثلا
( شهریار سخنم طعنه ی ترکان هوس شد
کاسه در دست سر کوچه نشستم تو کجایی)

ترکتازی که کشاندی دل مارا به اسارت
پیرو کیش تو هستم نه مسلمان نه بهائی
اما در این بیت به نظرم اینجوری ویرایش کن
(ترکتازی به خداییت قسم عشق پرستم
پیرو کیش تو هستم نه مسلمان نه بهائی)


سر به راه بودم و درگیر خودم شمس نگاهت
مکتبم را به فنا بردو و دلم کرده هوائی
شعر به این خوبی پایانش قوی نیست
(بر شب تار دلم تاخته با شمس نگاهش
مکتبم را به فنا داد و دلم گشت هوایی
شرمنده پر چونگی کردم