تندی کلام

تندی کلام

باز  تندی ِ کلامی  ضربانم  را  خورد
جزرومدی شد و نبض جریانم، جاخورد

چاه لب های من از حسرت آوخ خشکید
بعد از آن بود که پای قلمم بر پا خورد

شبنمی سرد به روی غزل من آویخت
واژه تب دار شد و پشت نگاهش تا خورد

بعد از این حادثه، لنگید کلامم، بی خود
شعر من از دهن افتاد و غم بی جا خورد

حرف بیهوده چو برگی است به دستان خزان
که دگر از نفس افتاد، چنین معنا خورد

وقت آن است "صنم"، بند غمت  پاره کنی
از درون باخت؛ کسی که غم این دنیا خورد

#بتول_رجائی_علیشاهدانی
#صنم


🌹🌹🌹

بذر هویت


شِکوِه های دلمان را به دل شب بردیم
باده ی حسرت غم؛ در بغل هم خوردیم

روحِ خشکیده که از غصه به دل می آویخت
به ترک های تنش اشک زده، آزردیم

تیغ در حنجره رقصید و نفس شد دشوار
ما که در شامگه حادثه ها پژمردیم

ذهن پیراهن تنهایی مان یادش رفت
بذر هویت مان را به کجا افشردیم

قصه؛ یکپارچه از بودنمان خالی شد
بعد از آن لحظه که در دامن رویا مردیم

ای "صنم" اشک که از چشم قلم می ریزد
حرف دیوانگی ماست، که دل افسردیم

#بتول_رجائی_علیشاهدانی
#صنم