شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی)
ترانه های خنده ات/ بهانه ای به دست من/ که هیچ، از تو نگذرم/
اگر چه در خیال خود/ به چالِ وسوسه، دچار....//
اما یار!/ نگار!/ دلبر و دلدار!/ دلگیرم از تو/ و خودت می دانی/ مهربان من!/ جهان من!/ باش بعد از این/
مهربان ترین/ مهربان من!/ جهان من!/ جان من!/ جاودانه باش مهربان!/ به جان من.///
شعر سبز/چندآهنگ (از نوع سنتی+ آزادِ عروضی)
به عشقت دچارم؛ خوش ام در هوایت/ خوشا دل؛ خوشا جان؛ خوشا مُبتلایت//
شرمنده ام؛ اما/ از روزهایی که ... از شب هایی که/ رفتند/ و نماندند/
با معرفتِ عشقت/ آی! عشقِ با معرفت!/
جانانه!/ بی کرانه!/ بی نهایت!/ آن چنان که شایانِ خود/
ببخشای و ببخش!//
شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی یا به عبارت بهتر:
آزادِ عروضی+ نیمایی)
غمگین ام/ اکنون که نیستی/ مثل زمستان/ همچون بیابان/
چونان بیابانی که آه! گم شده باشد/
یا نَه/ ناپیدا شده باشد/ مدفون شده باشد/ زیر چکمه های زمستان/
اما امیدوارم/ به آمدنت/
که می آیی/ که گفتی که می آیی//
پس بیا/ زودتر بیا/ مثل التفات نوبهار/ بر نیاز کوه/
مثل پیک پاک آسمان/ بر فراز دشت/ مثل آب، مثل آفتاب/
مثل هر چه خوب، هر چه ناب/ ای یگانه ی دلِ خراب!/
زود تر بیا/ زودتر بیا و بعد از آن/ تا ابد، کنار من بمان!///
شعر سبز/چندآهنگ
(از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی یا به عبارت بهتر:
آزادِ عروضی+ نیمایی)
زمانی سپید بودم/ پاک و روسفید/ زمستان وَش/ برف آسا/
به دور از بهار/ تا تو تابیدی/ عشق آسا/
و خندیدی/ باران وَش//
از همان زمان/ مهربان!/ یک به یک، شکوفه در شکوفه شد/
شاخه-شاخه-شاخه-شاخه های دل/ عاشقی سرای دل/
آفرین!/ می سرایمت که خود، سرودی ام/ شاعر عزیز شعر سبز من!/
آفرین!/ خوشنوا ترین!/ شعر سبز من!///
شعر سبز/چندآهنگ
(از نوع سنتی: سنتی با چند آهنگیِ تغییر در بُحور عروضی)
(فاعلاتُ فاعلاتُ فاعلن:)
با تو بودنم گلم! بهانه است/ این ترانه، این غزل، نشانه است/
با تو بودنم عزیز جان من!/ وای نازنین! چه عاشقانه است//
(فعولن فعولن فعولن فعولن:)
ولی گرچه هستی در آغوش شعرم/ جداییِّ تلخند در نوش شعرم/
نگاه تو را دوره کرد(ه)م دوباره/ ببینم نگردد فراموش شعرم///
(مفاعلن فَعَلاتن مفاعلن فَعَلاتن:)
خوشا دوباره ببینم تو را؛ دوباره بخندی/ شبیه زمزمه ی روشن ستاره بخندی/
مثال عاطفه ی خیس نوبهار بیایم/ به سبک حادثه ی ابر بی قرار بخندی////
(مفاعلن مفاعلن:)
بیا نگار ماه من!/ طلوع مهرگاه من!/
به دیده ام خوش آمدی/ یگانه ی نگاه من!/////
شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی)
دوست دارم ای تمامِ عشقِ من!/ باز، بر تو رو کنم/ با تو گفتگو کنم/
حس کنم نوازش لطیف دست هات را/ روی شانه ی دلم/
وان حمایتِ نجیبِ چشم هات را/ بر ترانه ی دلم.//
افسوس!/ گاهی/ از من دور می شوی/ از تو دور می شوم/
و چه بی اندازه سنگدل است/ واژه ی منفورِ جدایی/
هیچ ام بی تو/ ای همه چیز من!/ برگرد!///
شعر سبز/چندآهنگ
(از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی یا به عبارت بهتر:
آزادِ عروضی+ نیمایی)
روزهایی که رفتند/ روزهایی که می روند/ روزی که باید بیاید//
چه باک!/ به قول آن عزیز:/ اَلا که نیست چون تو پاک/
(برای عاشقان)/ بمان خودت بمان!///
شعر سبز/چندآهنگ (از نوع نیمایی+ آزادِ عروضی)
صبح صادق است/ نوجوان هوای عاشق است/ در دلم تَغَزُّلِ شقایق است//
اگر بتوانم/ عاشقانه/ جان بسپارم/ در آغوشِ دلفریبیِ چشم هایت/
تا جانانه شوم/ در عشقت ای جانانه ی من!/
دوست دارم/ صبح صادق را.///
( شعرسبز/چندآهنگ،
قالبی شعری است که با انتقال از وزن و بحری به وزن و بحری دیگر،
توان بهتری در ترسیم فضای روانی شعر دارد و در معمول ترین نوع خود،
شیوه ای در میانه ی سپید و نیمایی است و بطور کلی، از نظر ترکیب وزنی،
دارای انواعی است از این قرار:
1- نیمایی+ آزادِ عروضی یعنی دارای عروضِ آزاد مثل سپید
2- نیمایی اما دارای وزن ها و به عبارت بهتر: بحرهای مختلف عروضی
3- سنتی اما دارای وزن ها و به عبارت بهتر: بحرهای مختلف عروضی
4- سنتی+ آزاد عروضی
5- سنتی+نیمایی با وزن ها و بحرهای مختلف عروضی
6- سنتی+نیمایی+ آزاد عروضی با تفاوت در اوزان و بُحور عروضی
مطلب دیگر:
لطفا در شناساندن و گسترش بیش تر قالب های تازه و توانمند سروش و سه گلشن
هم مددکار باشید!
سپاس تان)
زیبا بود