پایان

من به پایان آمدم
همچون شمعی در انتها
زور آخر میزنم
گرسنه ایی به دنبال آب و  غذا
تو که آرام می روی
جامانده ایی هست ز تو
یک خیال و 
یک زخم جامانده هنوز 
تو چه میدانی
خیالت مثل گردباد ویران می‌کند
در پس تنهاییایم آرام مرا حل می‌کند
تو نمی دانی 
مرا گرفتی از من
من کجا جویم مرا 
نه به نفرین 
نه به آن سنگی دل 
نه به آن دردی که در دل ما جا مانده است 
نه زبانیست برای گفتن
نه یه گوشی که ز دل بشنفتن