نعمتِ خانه

بسیار زیبا و جالب بود

احسنت درودتان باد بزرگوار خانه دلتان آباد

سلام آقای بیدقی عزیز
واقعاً خانه جای خوبی میتونه باشه
ممنون بخاطر شعر آرامش بخشتون
یادمه وقتی بعد از مدتی دوری پای بر خاک وطن گذاشتم و سوار اتوبوسی شدم تا از شهری به شهر زادگاهم بروم، در طول مسیر، از شیشه ی اتوبوس، کوهها و دشتهای سرزمینم رو با شادی آمیخته با غم نگاه میکردم و این شعرو گفتم:

زنها تشت لباس بر سر نهاده مي گذرند
و گاوها مي چرند
علفهاي پنهان دشت را
و من
رو به سويي مي روم
كه هيچكس در انتظارم نيست...
به افق مي نگرم
قلب يك خاطره در سينه ي من
مي دواند حس را
و سرانگشت مرا مي سوزد
حسرت داغ نوازشهايش...
آه!...
انگار هنوز
به كسي مي نگرم
كه مرا در شب تاريك
رها كرد و گريخت...
چه غريبم اينجا
چه غريبم آنجا
چه غريبم همه جا... (م. فریاد)

زنده باشید

با سلام و عرض ادب
شاعروادیب.گرامی
بسیار عالی وپرمعنی خواندم
هزاران درود برشما

سلام و ادب و احترام

لذت بردم

زنده باشید

درودبرشمابزرگوار
بسیارعالی ودلنشین بودمحتوای شعرتان لذت بخش بود از نظرمحتوا خوب بود
شادوسلامت باشید

واقعاً هم خانه ،
چه جای خوبی ست
سلام ودرود جناب بیدقی..