قدیم به استاد مهرگان

باران قدم میزند

به صحن نورانیت درالتهاب عطش ها

ودر سقاخانه شعر تو مهرگان عزیز

 سیراب میشوند

وآفتاب از شرم حضورت درنگ میکند

آیه طهیر خوانده اند

ضامن آهوان سر گشته درلحظه تبورنامت

گل دسته هارا نورانی کردند

وآفتاب قشنگ زمان کوچ میکند

تا طلوع دوباره کنی

و با عظمت شعر نابت جلوه گری نمائی

ودلها رااسیر غزل هایت کنی

                        فقط بخاطر تو