بر باد

من تن از تو خسته را به دست باد داده ام

                                     دل به هر آنکه مژده ی وصل تو داد داده ام

برای آنکه کمترک خسته ی عهد خود شوی

                                    شکستن از تو را به دل همیشه یاد داده ام

صیحه ی صبح صادق و صولت صورت صنم !

                                  ببین به شعر ساده ام این همه صاد داده ام

غصه ی روح خسته و جسم تکیده ام مخور

                                    وعده به این روح و تن خسته زیاد داده ام !

مرمر پیکــر تو را ، آینــه قـــاب کرد و مـن

                                             دل بـه دل الــهه ی آینـه زاد داده ام

ای که نمی بری مرا به سیر چین زلف خود

                                      به من مگو بیا ببین ، زلف به باد داده ام