غم کوری

حسرت بخت مرا شعله ی اتش میخورد
هیزم عاقبتم خوب نمیسوخت چرا
نقش شفا زده بر چشم پر از حسرت من
دیده ی دودی من چشم نمیدوخت چرا
آشنا بوسه به چشمم زد و حیرت زده شد
غیرت چشم چپم زود نیافروخت چرا
من شبیه گله حسرت نرسیدم به بهار
این بهار دل من رفت و نفروخت مرا

من دچار غم نادیده شدن بودم و حال
این غم کور شدن را به غم انداخت چرا
من به گلچین تصاویر تو میپردازم
لحظه ای فکر تو بر عشق نپرداخت چرا
ای که لجباز شدی تا که من آزار دهی
این مسیح نگهت ساخت مرا ساخت چرا
مهربان باش و عظیم از همه ابعاد گلم
متولد شده نقاش، علی باخت تورا