زنانگی

☘☘"زنانگی"....‌‌
بعدِ سالها زمانش رسید.....
روزِ رفتنت رسید....
می رَوی به سویِ خانه ات....
و من از خودم سوال میکنم.....
واقعا زمانش رسید؟؟....
یا مرور می کنم....
خاطراتِ با تو بودنم....
خاطراتِ تلخِ روزگار.....
خاطراتِ تو که می شود برایِ من، یادگار.....
و باز، از خودم سوال می کنم....
از کجا؟؟....
آن پرنده آمد و توویِ قلبِ من لانه کرد....
او که پر می زند، می رَوَد به سویِ خانه ی دیگری....
هیچ از خودش سوال کرده است....
تکلیف لانه اش، توویِ قلبِ من چه می شود؟؟.....
گرچه از یادِ من نمی رَوَد تلخیِ روزهایِ سخت....
تلخیِ لحظه هایی که قرعه میزند به نامِ این زنِ شوربخت....
گرچه از تو و زمانه هم، دلم گرفته است...
ولی باز هم کنارِ من بمان...
گرچه می روی فقط بدان....
رفتنت مرا از خودت راندن است...
حضور تو!! نبودنش برایِ من...
کنار آمدن....
مثل لحظه هایِ سختِ جان کَندَن است...
گر چه می رَوی فقط بدان....
تا ابد....
لانه ات....
توویِ قلبِ من خالیَ است.....
هر کجا رَوی....
باز هم گُذارِ تو....
به سمت و سویِ این حوالیَ است....☘☘