ترانه ی باور ندارم

باور ندارم دنیارو غروب صبح فردارو

طعم تلخ زندگی رو بی جوابی دعاهارو

قلبمو این حس دلبستگی همه دروغه

واژه ی عشق تو ادبیات ما چه بی فروغه

عاشق ها همه گناهکارن به جرم دلبستگی

همه اسیر بند یارن فقط بخاطر وابستگی

عاشقا همه غریبن توی زندان دلدادگیشون

مثل پرندها که تمومی ندارن آوارگیشون

بودن عاشق و معشوق امری محاله

بعد از غروب خورشید نوبت ماهه

عاشقی حس پروانگی اوج جاودانگی

شبهای دلتنگی لج و لجبازی و یک دندگی

عشق یعنی صدای فاصله ها

صدایی که از ته دل داد میزنه وایسید ثانیه ها

باور ندارم عشقو ازش دلگیرم اونی که عشقو آفرید

نفرت رو ترجیح میدهم به اونی که از رو احساسم پرید

نه باور نمیکنم عشق این باشه

زیباترین حس تو دنیا اینقدر دلگیر باشه

باور ندارمو نمیکنم دلتنگی سهم ما باشه

آخر دنیا هرچی باشه محاله این سهم ما باشه  

..................................................................

تقدیم به همسر عزیزم (همسرم دوستت دارم) آبیه رنگه عشمون/ صداقته همیشه بینمون