خویشتنی دور از خویش

من قرار بود قوی باشم
اشکم چرا جاریست!
من کوله بار پر دردم
من بغض فروخورده ام
از سیلی خشمگین دوران
من رود بودم
چرا جاری شدم در سنگ
من نور بودم
چرا گم شدم در قیرگون لحظات خشم؟
در سرم تقاطع شلوغ و پر از بوق ماشین است
مغزم در زنگار افکارش پلاسیده
از فکرم بوی تعفن میرسد
و روزگارم رنگ بی رنگیست
من زاده مهر بودم
از شهر عشق
از کجا به دَرَک رسیدم؟