به بوسه میشکارمت

مرا همیشه داری و تو را همیشه دارَمَت!
تو تاجِ سَروری و مَن ، به روی سر گذارَمَت!
.
اگرچه خود خزانم و سرم سپیدپوشِ برف
تو را که زرد گشته‌ای دوباره می‌بَهارَمَت!
.
خمار آن نگاهم و شرابِ هفت ساله‌ای
به من نگاه کن ، ببین ، چو باده می‌گُسارَمَت
.
پَناهِ تو به جز خدا فقط منم در این جهان!
تو را به جز خدا فقط به خویش می‌سپارَمَت
.
هوای من اگر شوی بە سینە می‌کشم تو را
تو رود این کویر شو ، به سینه می‌فشارَمَت
.
چو خاکِ خشکِ سینه‌ام پناهگاهِ دردهاست
تو خنده‌ام شو تا که من به روی لب بکارَمَت
.
تو جانی و درون تَن تو را اَسیر می‌کنم
تو بوسه‌ای و من تو را به بوسه می‌شِکارَمَت
.
همیشه خوش خبر بمان و قاصد وصال باش
تو عشق جاودانه‌ای ، همیشه دوست دارَمَت
.
کورده‌وان فرجی . ۱۳۹۷/۱۱/۲۵