روسری

روسری هیچ زنی
قد و قواره‌ی جنگ نیست
گل های خشکیده‌ی پیرهنت اما
نجات سربازان بی رویاست

با دست های یتیم در خاک
قاب ها را گور به گور گریستم
می خواهی بدانی در کدام عکس
مرگ به چشمانت نزدیکتر است
و صلح
کدام لبخندت بود
که در گلوله‌ی بعد خودم را به تو برسانم
و از شعر به چشم‌هات سنگر بسازم

از ما استخوانی آفتاب ندیده
سایه‌های آشوب را کنار می زند
و از ابر چشمان کودکان
هزار رنگین کمان
به فردا کوچ می کنند

دوباره به هم می‌رسیم
در لب‌های تبعیدی به مرگ
این بار خونی گلویمان را نمی‌گیرد

#سحر_گودرزوند