خالی ترین قاب خاطره

 تقدیم به زنده یاد مرغ مهاجر جنوب منوچهر آتشی

کوششی بیهوده است

 اینهمه خواب پروانه های رفته را

بر هم نزن .

بگذار کنار خالی ترین قاب خاطره

ردّی ازپروانه های پریشان

بر پیشانی نیلوفرانه ی باران

بچرخند و بهار را بو بکشند .

امان از اینهمه دلشوره و تردید.

تنها تو می توانستی؛ رگ خواب اینهمه کوچه ی بن بست را

زده باشی .

ورنه سال هاست که هیچ تنابنده ای

بر کوبه ی فراموش شده ی این در بی لولا

ننواخته بود .

هی من بی قرار خسته می روم و باز باران

خواب ناتمام مرداب های جنوب را

بر هم می زند.

و تو

می آیی از نهفتار این ؛ نی زار

خیسِ خیس

تمام خواب های جنوبت

شمال رؤیاهاست.

بی خیال اینهمه رؤیا .

کسی خیال خام تو را

زندگی نخواهد کرد .

مانده ای بر این گُدار بی عبور

تا کسی بر آید و

دست بر زند به کوبه ای که سال هاست .

خاک می خورد میان خرت و پرت موزه ها

گُر گرفته واژه های آبی بنفش من

تا تورا میان جاده های گُرگرفته ی جنوب

یکّه تار اسب بور مرگ دید .

                                         بهزاد چهارتنگی ( خاموش )

                                          شهرکرد : 26 / 4 / 1391