زندان
...........................................................................................................................
پشتِ غباری از چراغ شهر حیرانم
لعنت به تکرارِ درامِ وحشیِ رنگت.
قرمز ترین های جهان جمعند انگاری
اینجا، درون سومین بندِ پر از مرگت.
.............
ما، در شبی دُردانه ی یک حادثه بودیم
فردا ولی، محکومِ دارِ کینه ای آبی.
ما از فریب دشتِ سر سبزی، شدیم آهو
ما بسته ایم بر اقتدای صبحِ خود ،خوابی.
...........
در مانده ایم ،اینجا کسی یادش نمیاید
پروانه ها عاشق تریند یا که کرکس ها.
بر مغز های مردمم خنجر تَتو کردند
این وحشیان خیره سر، کشتند همه کس را.
...........
باید برم، اینجا خدا ،دیگر نمی اید
ما مرزهامان، خسته از کوچیدن دل هاست.
محرابمان گوشش بدهکارِ عذابم نیست
انگار نفرینی ،ته فنجانکَم پیداست.
..........
مادر برایم نذرِ لالایی بکن امشب
تقدیرِ نیل ،اینبار از دامان تو بُردم.
من از تمامِ ناصحانِ شهر ممنونم
اما سر انجام ،
خنجر از هم بَندیان خوردم......
.......................................................................................................................شاهرخ
......
برمغزهای مردمم خنجر تتو کردند
درودها استاد
الحق که حق پرداز و زیباست
مهارت گزینش واژگان ؛ توجه به ضرب المثل سازی ؛ کنایاتِ ایهام کم نظیر و محتوایی هوشمندانه
زنده باد.