با دو دست کبوترانه ات،در من...

شبی دوباره آغاز میشوی ..
با دو دست کبوترانه ات ،،،در من ..
با قلبی آبی
چشمانی آبی
.
.
.
خونی آبی ..
و در عطر تناسخ پیراهنم غوطه خواهی خورد..

شبی باز میگردی ،
بی رد بوسه های عبث ،زیبا..
از سونات کفشهای گلبهیم بالا میروی ..
تا رنج خاموش کاجها ..تا دور
- و بیرون میزنی از بتری ترانه و شامپاین!-

حرام میشود بی تو، آه
این زن نیم مرده
با نیمتاج شکوفه و رزگلد
حرام میشود !
.
.
.
شبی آغاز میشوی...در من
و فرشته -خانه ای کرشمه-سا آغاز میشود ..
و عشق آغاز میشود
بی آنکه بدانی دیوارها ،
چقدر به ترحم تصویر تو محتاجند ...
دیوارها
هنوز ،،،
سوگند شعر شگرف زمستانند
در صدایت،
-گرم و ویران-

دیوار ها ...از مزارع کفری شیرین
دیوارها ،،،
از سه گاه بوسه ای غمگین
دیوارها ...از استناعت لبخندت،
در نماز لیله الدفن عدم لبریزند..