شبنامه

شبنامه ای دیگر در کوچه های شهر
با مردمی دلگیر، با شادمانی قهر
اینجا فقط بد عهد مهمانی میگیرد
آنکه وفادار است در سوگ میمیرد
ظلمت فراوان است از نور می ترسند
پیک طرب رفته از هر که می پرسند
خویشان چو بیگانه از هم گریزانند
اینجا رفیقان هم هر گوشه حیرانند
دیگر نه باران است نه ردی از گلها
خشکیده حتی اشک بر دیده ودلها
برخیز که بربندیم ره توشه ی رفتن
باید از اینجا رفت کافیست دلبستن