عشق کور

دریای شبان ز بهر تو صیادی می کند - غافل ز عوام این خیال آبادی می کند
ژرف رویای بی ثمر رندی می کند - زندگی را ز جهنم تا بهشت آدی می کند
خاک را چنگ در آغوش دلدادی می کند - وای ز عشق کور مادر زادی می کند
گریه جان شیرین مردانه دزدی می کند - زان لحظه مرگ تو را حذر فریادی می کند
هر چه بود و هر چه نیست گذری می کند - باز ز آخر عشق حکم فرمایی می کند
ز ترس فروپاشی سر زلفش بازی می کند - بی اعتنا به غوغای درون زندگی می کند