ملحق مدد

درود استاد احمدی زاده عزیز و گرامی
حضور ؛ سروده ها،نقد ها و نظر های حضرت عالی موجب دلگرمی و مسرت دوستان و همراهان است
رونق بیشتر سایت در گرو همین زحمات و تلاش های شماست
دشمنان اندک و حسود ها انگشت شمارند
لطفا به آنهاتوجه نکنید
در عوض دوستداران شما به شکر خدا فراوان هستند و از صمیم قلب حضرتعالی را دوستدارند
برای خاطر دوستان صفحات سایترا به سروده های زیبای خود مزین فرمایید
موفق و پیروز باشید

بی حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست باور کنید پاسخ آینه سنگ نیست .سلام استاد خوشحالم دارم براتون مینویسم خیلی بماند...یکی دوبار عید ها پیام دادم و حس حال پریشان تان را لمس کردم بماند .میدانستم چه مصیبتی رقم خورده ولی جرات فکر کردن بهش نداشتم و دعا میکردم غیر این باشد. آنچه مرا می ترساند چون خودم نمونه بارز یکی از این نمک نشناس ها بودم و میدانستم این سیطره باز مهربانی بیش از حد تحویل گرفتن فراتر از آنچه هستیم روزی بلای جانتان خواهد شد چون خودم بدلیل همان مهربانی خلوص تحویل گرفته شدن از جانب شما سه سال قبل دیدم ظرفیتم نمیکشه و مهم اینکه نه خانم بودم بگن دلیل محبت استاد به مسیحا خانم بودنشه ..نه ثروت و اشتراک دهان پر کن داشتم در روزگار دانشگاه و بی پولی با اینکه جایزه نقدیم را که در مسابقه شعر بردم تو سایت تقدیم یه کوچلو کردم بماند ...معلوم بود جز روح انسانی و ایستادن در مقابل ظلم تنها هدف مهربانی شما بود مثل من کم نبود که مرد بودن و هیچ امتیاز خاصی برا جلب توجه نداشتن ولی شما چنان تشویق و نقد و محبت میکردین که فکر میکردیم واقعا حقمان است و تعدادی خانم که همیشه میگفتی مسیحا زیاد کل کل نکن باهاشون تند نقد ننویس اینا خواهرای مان از همه جا بریدن و پناه آوردن به مختصر سنگ صبوری و تخلیه رنج شان از طریق شعر چقدر مرا تحمل کردین با زمین و زمان جنگ داشتم خلاصه بیشتر از ما هوای همون هایی را داشتی که داز پشت خنجرت زدند باز من قهر کردم و بی انصافی ولی رفتم بی سر و صدا داما اصلا فکر نمیکردم کسانیکه بهشون تخلص و عنوان و مسولیت دادین .حتی قسم میخورم کمک مالی به چند تاشون با کمک برزرگان سایت میکردین وقتی یهو دیدم سر بر چاه تنهایی بردین شوکه شدم به روح مادرم باورمم نمیشد لا اقل اون یه تعداد هرگز پشتتان را خالی کنند .ولی استاد خود کرده را تدبیر نبود نمیدانم شاید حکمت و امتحان خدا بود شاید قضا .استاد انسانها عوض نشدند همان توده ای از بار های الکتریکی در فرکانس مشخص که جسم مینامند از ازل همان هستند همین من و دوستام بودیم علی را روزی مجبور کردیم بیست سال در گوش چاه درد دل کند همین ما بودیم به حسین پشت کردیم چیزی عوض نشده همین جا بودم گفتم بیام ذره ای از گناهم را جبران کنم هر چند بود و نبود من تاثیری اینجا نداره گفتم شاید از طریق روح اجدادم که سوفی بودن و دراویش کمکت کنم گوش شنوای درد باشم میدانستم کوچکتر از این حرفام استاد من بیش از این ها از شما انتظا ر داشتم درسته میگن آتش بگیر تا بدانی چه میکشم احساس سوختن به تماشا نمیشود ...الان خدا را شکر بانوان و اساتید دانش
مندی تو سایت هستند من طبق معمول همیشه خرابکاری میکنم حتی به دلم هم بیچاره زجر میدم لطفا برگردین و این نماد خوارج دیروز را بیش از این شاد نکنید اگر اوست خدای ما صبر کن ....هر که در این درگه مقرب تر است جام بلابیشترش میدهند ...عاشقتم به درودع

سلام
سخته واقعا ادم از دوستانی نارو بخورد که خودشان به علت نارو خوردن از دیگری شاعر شدن.
سلام استاد فکری عزیز
سلام مسیحای پر انرزی و مهربان
سلام بر همه ی دوستان
ایجاد فضای پر نشاط وضیفه ی همه ی اعضای سایته نه فقط استاد فکری یا مسیحای عزیز
افرین بر تو دوست خوبم

درود استاد احمدی زاده مهرورز و نیک اندیش
مهربانی شما بر همگان آشکار است
همانگونه که به فکر دشمنان هستید دوستان را نیز دریابید...
به رسم نیاکانمان پذیرایی کنید از مهمانان و دوستان چرا که صاحب این خانه ی باشکوه و پر از مهر شما هستید
امید که در پناه پروردگار پاینده و پیروز باشید

سلام آنچه شما از سکوت مقدس میگویی همه جا کارایی نداره آن سکوت به زعم شما بست دهان است از اصوات نه خانم میتوان در عین فریاد برای نجات دیگری در معنای درون ساکت بود سکوت معنوی یعنی فرصتی برای شنیدن نا شنیدنی ها نه لب فرو بستن فیزیکی این سکوت یعنی سر بر زانو گذاشتن سکوت نیست همان علی که بیست سال جز چاه و یک بار خطبه شقشقیه صدایش را مردم شنیدن روزی برای بالا بردن خیبر چنان فریادی میکشید که عرش می لرزید .ما هنوز در بعد فیزیکی انسان بودن گری افتادیم وقت سکوت فرو نشسته در خلا نیستی با کالبد خاک نیست .آسا سکوت انکه حرفی برا گفتن ندارد و تکه تکه موجودیت اش را به یغما مبرند عظمت روح است نه خانم ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم با خواندن چند کتاب فلسفی نمشود فیلسوف شد استاد سکوت کرد درست وقتی که باید میکرد وقتی که قران ها سر نیزه بود اما انسانها رهبر میخواهند فریاد میخواهند فریادی که زبان مشترک آزادگان جهان است

حضرت امیر ع فرموده اند :سکوت نشانه ی هوشمندی و ثمره ی عقل است
حق با جناب عالیست برادر گرامی
باری من چون خود از پرگویی پرهیز میکنم و شیفته ی افراد کمسخنم چنین نگاشتم

امیدوارم منابر ما از ژاژخواهی تهی باشد و فلسفه ی ما مدام نو به نو شود