یار دبستانی

در غروبِ سرد و غمگین زمستانیِ من
در حضور ماه و مهتاب و پریشانیِ من
آن زمانکه آرزو بود مرا با تو تماشای غروب
رفتی و زخم زدی یار دبستانیِ من 
یاورت بودم من و بودی تمام باورم 
ساده بگذشتی تو از دریای طوفانی من
ای دریغ از سالها، بودم برایت بی دریغ
 کوچ کردی از دل و این چشم بارانی  من 
عشق و شور نوجوانی بود و شوق زندگی 
مهر عشقت تا ابد بر قلب و پیشانی من

خاطرات با تو بودن را نوشتم مو به مو
 فاش شد در دفترم این  رازِ پنهانی من
🍁🍁🍁🍁