پشیمانم که بخشیدم !

گُلم پژمرده نیست اما

تو خُشکش میکنی هر دم

بهار زندگانی را

خزانش میکنی کم کم

 

دلم ترسو نبود اما

تو آن را سخت ترساندی

نبود چشمم شبی گریان

تو آن را سخت گریاندی

 

تو بد بودی ولی منهم

خطا کردم که خندیدم

چوبخشیدم  نترسیدی

پشیمانم که بخشیدم !

 

برو ای مایه نفرت

دلت از عاطفه خالیست

نشان زخم های تو

هنوز بر قلب من باقیست

 

برو ای قلب پژمرده

تو پاییزی تو پاییزی

تو برگ های قشنگم را

به روی خاک می ریزی

 

تو بد بودی ولی منهم

خطا کردم که خندیدم

چوبخشیدم  نترسیدی

پشیمانم که بخشیدم !

 

من آبی بوده ام  آبی

سیه کردی تو از ابرم

نبودم اهل بیصبری

شکستی کاسه ی صبرم

 

من عاشق بوده ام عاشق

تو خالی کردی از مِهرم

نبودم شاعر غصه

تو غمگین کرده ای شعرم

 

تو بد بودی ولی منهم

خطا کردم که خندیدم

چوبخشیدم  نترسیدی

پشیمانم که بخشیدم !