مسیر اشتباهی خوب

عصر جمعه کاسلکه خالی دل هوایی میشود
در پی دلتنگی راهی فکرت میشوم

کنار سی و سه پل
وسط نیمکت خالی به تقسیم سنگفرش عشاق خیره میشوم

دروازه رازالود بی دیوار عشق تدائی میشود
قدم های تهی تا ته پوشش سبز به سان قایق بی بادبان دریا میشود

خش خش برگ ها زیر پای راهیان حس همراهی میدهد
چهره کلاغ سیاه نجوای بوی پینیری میدهد

منعکس شدن نور نا همگون
 تاریکی مسیر و بازگشت عده ایی را یاداور میکند

چشم باز کرده بینای دانا با اشاره رهنمایی میکند

 فکر مسیر پا ها را سرد و دل را تیره میکند

اخر اما عقل فرمان انکار میدهد

مژده رسیدن انتها در قلب خدا را میکند