شاه اسکندر

شاه اسکندر

کو آنکه در نامش بود دریایی ژرف
کو آنکه در نامش بود صدایِ عرش
کو آنکه می پیمود راهِ جاودانی را
کو آنکه می فرمود پیمانِ پیمان را
کو آنکه در آتش دستی ببرد و گفت
ای مردمان زینهار، هان له کنید آتش
اسکندر و دارا، داستانِ امروزِ ماست
اسکندر آزادی را، از درگهش می خواست
دارا ننه زنجیر بر پایِ انسان ها
آنکس که تو بستیشْ، از تخمِ انسان هاست
راست همی گفتند مردم، از ماست که بر ماست
دارا تو ایشان را نامِ نوکر ننه کایشان
هر یک اندر خویش، انسانند و جاری جانشان
دارا تو ایشان را نامِ رعیت ننه کایشان
از ما ایرانیانند و ایران در رگهایشان