شهر قشنگ عاشقي
گاهي جـــــنـون هـم حرفي از مجنون ندارد
گـا هـي رگي مي جنبد ا مّا خـون ندارد
گـــــــــــيرم من و تــو لا يــق ليلي نبو ديم
از ايــن هـمه ديوانـه يك مجنون ندارد؟
از هر طرف خواهي برو ليلي همانجاست
شــــهر قـشـنگ عـا شـقي قانون ندارد!
گاهـــي جُنون در كِسوتِ عقل اســت پـيدا
وقــتـي دلي ا ز قــــا عده بيرون ندارد
گــنـج مـحــّبـت كـرده ام در سيــنه پنهان
گــنجي كه انـدر مخزنش قارون ندارد
گفتم بــــــيـا بر چـشمـم امّا اين جــــزيره
حتّي د گر يـك نـقـطه ي مسكون ندارد
وقــتي دلـــــيري شُـد دَليل، آ نگـه مُسا فر
د يگــر هـراس از بـيشه وهامون ندارد
مُوسي به طور و ســـامري درشـهرآشوب
شَرمي كِسـي از غربت هارون نـدارد
رامسس به نيل و سامري رسواتر از پيش
موسي هــراسي از توتون خامون ندارد
قارون به گنـــــــج خـويـش نازد و لـيكن
گويــا خَبر از يَمــــــنَعُ ا لماعون ندارد!
در سرزمين علم و دانش، شاعـر، عاشق!
دارد قلـــــــــم د ر كـف و ليـكن نُـون ندارد
كرج – محمد علي جعفريان (عاشق)- 83/4/25