در سوگ عماد الدین مشاعی/روحش شاد

عمادالدین مشایی بغضم را شکست

قطره ای اشک شد و بر گونه ام نشست

او همیشه به شعرم شاخه ای گل میداد

آن احساس پاک را چه صادقانه گسست

تمام سروده هایش را همیشه میخواندم

او رفت و نگاهش به خاطره ها پیوست..

دیگر زبان غزلهایت خاموش است

این سوگ همیشه بر روزگارم نشست.

عماد عزیزم چقدر وداعت گریه دارد
آه لبخند مهربانت برایم خاطره دارد

درگذشت شاعر گرامی دوست گرانقدرم را به دوستان و جامعه شاعران پارسی زبان تسلیت میگویم و صبر را برای خانواده اش و دوستانش از خداوند مندان مسئلت دارم

روحت شاد عماد نازنینم