شعله ات را برندار و اشتعالم را نگیر

بس کن ای زیبای من ، اینطور فالم را نگیر

هـِـی نکن امروز و فردا ، حس و حالم را نگیر

شاید این حرف ِ تو باشد اشتباه و می شود !

هــِـی نگو امکان ندارد ، احتمالم را نگیر

من به یادت ، خاطراتت ، بودنت مشغولم ُ

جز تو که کاری ندارم ، اشتغالم را نگیر

با تو من میسوزم َ امـّا با تو هم روشن شدم ،

شعله ات را برندار و اشتعالم را نگیر

سد نساز و خواهشا ً این راه ها را هم نبند !

رود هستم سمت ِ دریا ، اتصالم را نگیر

میوه ای کالم وَ هستم متصل بر شاخه ات ،

نه ! نکن از خود جدا من را ، کمالم را نگیر

در خیالاتم تو هستی و تو هستی و تویی ،

خوش خیالم با خیال ِ تو ، خیالم را نگیر ...

___________________________________________

این شعر بر وزن شعری از شاعر بزرگوار "مهدی فرجی" گفته شده