میراث ایران

با همه جهلی که بر کردارمان تفهیم  شد

با همه دستان زوری که  نفس هامان برید

تن به ذلتها ندادیم ، عاشقی  تحریم  شد

ما برای زندگی منشور دوران ساختیم

 بدعت انسانیت را هم ندید آورده ایم

گر چه ما آزادگی را با فریبی  باختیم

  هم قبیله ، ما تمدن را پدید آورده ایم

نان خشک و ظرف آب سفره هامان یکطرف

نان ترد و    مرغ   بریان حرامیها  کجا

در میان خار و خاشاک و هجوم تازیان

آن بیابانهای خشک  و  این اقاقیها کجا

صد هزاران سال از امپراطوری گذشت

صد هزاران خانواده  ازنداری  درگذشت

صبرمان لبریز شد ، زندگی  از سرگذشت

تا به امروز آن سیاستهای حاکم بر نگشت

گرچه میدانم  بهاران از دیارم رفته است

ما برای جشن نوروزی دگر  آماده ایم

با  همه محدودیتها و سکوت و انتظار

 ما به شلاق جنایت  ناگزیر تن داده ایم

بین ما و هر نفس حلقه مویی بسته است

نام  ایران زنده است ، هم وطن  کاری بکن

تا به فرداهای دوری که غنیمت مانده است

لا اقل  میراث  ایران  را   نگهداری   بکن.