آواز قو

هر پاره از دلم بِموجی ز غم جُداست
ساحل غریبُ وَه که دریا چه آشناست

از بادبانِ شوق و از زورقِ امید
یک صفحه ی سفید در دفترم بجاست

آرامِ جان نمی خواند این غزل مگر
آن ناخدا ز بندِ این قافیه رهاست

آواز قو شنیدی اگر، بیا ببین!
در اوج آرزو، هلاکم چه با صفاست

دیرآشنا! بگیر دستم در این خروش
مهجور حزین است و یک گوشه در نواست

وزن غزل: مفعولُ فاعلاتُ مستفعلن فَعَل
حزین: غمگین: گوشه ای در آواز افشاری و دستگاه نوا
ابراهیم هداوند(مهجور)