قصه کلبه وحشت

قصه کلبه وحشت
توی روزگار تردید
غم اعدام ترانه
 انهدام چرخ خورشید

همه جارو مه گرفته
 نفسا بریده انگار
دلا نیست خونه امید
پشت دیوار شده دیوار

روی تک درخته خونه
دیگه بلبل نمی خونه
شاخه هاش جای کلاغه
دلش اما پر خونه

توی این خونه تاریک
یه روزی جای خدا بود
دست جلاد زمونه
از رو شادیاش جدا بود

اما اومد باد وحشی
شادیا رو با خودش برد
غم اومد عاشقی گم شد
دل عاشقا ترک خورد

میدونم اما یه روزی
زیر تک درخت خونه
میزنه تو خاک باغچه
گلسرخی باز جوونه