مظلوم های بی صدا

نادیده ها را دیده ام
رویاهای صادقه
آری خبر دارم که تو 
روزی پریشان می شوی
از هر چه ظلم کردی به خلق
 آن روز پشیمان می شوی
ضجه کنان از پیش و پس
رب را صدایش می زنی
فکر می کنی شاید خدا
باید جوابت را دهد
چون در خیال و خواب خود
حق را به خویشت می دهی
اما دگر نیست چاره ای
بیچاره ی بیچاره ای
راه صدایت بسته است 
دست اجابت هم دگر
از ظلم هایت خسته است
هرگز نمی بخشند تو را
مظلوم های بی صدا
حالا بچش طعم عذاب 
سنگ درون سینه ات
دیگر شود اینبار کباب
شاید بیاد یاد تو
بد گفتن و بد کردنت
حق را که می پوشاندی اش 
ظلم را که می پروردی اش