سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        \ نیازمند بی نیاز\

        شعری از

        سید مقتدی هاشمی پرست

        از دفتر کتاب شعر زندگی نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۱۰ فروردين ۱۳۹۸ ۱۰:۴۶ شماره ثبت ۷۲۴۹۹
          بازدید : ۴۱۷   |    نظرات : ۸

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر سید مقتدی هاشمی پرست

        یکی گفتا    مرا   یاد     سخن    ده                                                  
         گرفتارم ،   رها     از   اهرمن    ده
        ز شب   تا صبح  در  رنج  و  عذابم                                         
        چرا   از    رنجِ   مردم من   نخوابم؟
        بیندیشم  ،   به    وضعِ       بینوایان                                           
         نیا سا یم    دمی    از    غمگساران
        غمینم روز  و  شب،   از رنجِ هستی                                         
        زِ  بس  هشیارم و ، دورم   ز مستی 
        نِیَم هر گز   رها  از یاری     دوست                                          
         تقلا یم       برایِ   مشکلِ    اوست
        چو   موری  در درونِ   طاس   افتد                                        
         درونم   انقلابی      خاص       افتد
        چو  آهویی ، به دام  شیر بند است                                  
         تو انگار  وجودم  ،در    کمند است
        اگر  رنجی   رسد بر   پیرِ    فرتوت                                    
                    نه آبی نوشم و،  نی ،می خورم قوت 
        چه گویم ! ؟    گر  همه  آزار    بینند                                          
        همان  بهتر     ،   گٌلِ  جانم      بچینند
        زرنجِ   بی کسان ،   سخت  در عذابم                                    
         نخوابم لحظه ای ،   تا  چاره   سازم
        چو چشمم در جهان  هر   سو بچرخد                                   
         نشانی  از    تظلم      جلوه     گردد
        وجودم  ، در غم    و  اندوه     لرزد                                     
         درونم  ،هم چو آتش    شعله   وَر زد  
        چنین   احساس من     باشد   همیشه                                             
         بکوبم   بر سرم    بهتر ، که   تیشه!
        نبینم    رنج و   اندوهِ         ضعیفان                                          
         رهایی      یابم      از  دیدِ   حریفان
        بگفتا  :  گر   چنین   احساس   خیزد                                        
        توانایی    دهد      دل     بر    ستیزد
        رهایی  پیش   می آید   ز     شیطان                                    
         جهان    آرام    می گیرد     زطوفان   
        اگر یک ،ده شود ،  یکده    هزاران                                   
          شود   آگاهی     مردم       فراوان
        چو آگاهی  رسد    بر    حدِ      وافر                                     
         فرو  افتد   زِ     بالا   ،   فردِ  کا فر
        تمام رنج ها  ، از جهل و  کین  است                               
        اگر  دانا شوی   ، دنیا  برین    است
        که  دانا می   تواند  هر  چه  خواهد                                  
         به ویژه ، غصه و   ترسش  ،  بکاهد
        و  دانایی تو   را ،     عشق    آفریند                                 
         کدامین   قدرت  این  ،    برتر گزیند
        نیا زِ فردِ   دانا ،     بی   نیازی  است                                 
        اگر این ،  بر گزیند عشق ، بازی است
        اگر   بازی  ببازد ،   بٌردِ   یار   است                                          
         چویارش برد ، عشقش   با صفا یست
        نشاطِ   مرد ما نش  ، شادیِ    اوست                                        
        چه فرقی دارد او خوشحال، یا دوست ؟
        اگر هم زندگی ، این شور و حال  است                              
          نیازت     ،  گر دشِ  این   روزگار ست
        تمام      مردمان    یک  " مقتدا "   یند                                    
         اگر در فکرِ  شوق و   ،  ذوقِ   ،   یارند
                                                    
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        دوشنبه ۱۲ فروردين ۱۳۹۸ ۰۰:۰۴
        درود بزرگوار
        جالب و زیبا بود خندانک
        کبری یوسفی
        يکشنبه ۱۱ فروردين ۱۳۹۸ ۱۱:۰۴
        سلام ودرود بر شما بزرگوار
        زیبا وقشنگ سر وده اید
        سرافراز وسربلند باشید ودرپناه خدای بزرگ
        خندانک خندانک خندانک
        سید مقتدی هاشمی پرست
        سید مقتدی هاشمی پرست
        يکشنبه ۱۱ فروردين ۱۳۹۸ ۲۱:۰۲
        بسیار ممنون و متشکرم
        ارسال پاسخ
        فائزه طاهری(ماهور)
        يکشنبه ۱۱ فروردين ۱۳۹۸ ۱۱:۱۴
        شیوا قلمتان پابرجا👏👏
        سید مقتدی هاشمی پرست
        سید مقتدی هاشمی پرست
        يکشنبه ۱۱ فروردين ۱۳۹۸ ۲۱:۰۵
        از حسن نظر جنابعالی ممنونم
        ارسال پاسخ
        سید مقتدی هاشمی پرست
        سید مقتدی هاشمی پرست
        يکشنبه ۱۱ فروردين ۱۳۹۸ ۲۱:۰۵
        ز حسن نظر جنابعالی ممنونم
        ارسال پاسخ
        همایون طهماسبی (شوکران)
        يکشنبه ۱۱ فروردين ۱۳۹۸ ۱۳:۱۹
        درودتان
        زیباااااا
        خندانک خندانک خندانک
        حمیدنوری(احمد)
        دوشنبه ۱۲ فروردين ۱۳۹۸ ۱۴:۲۵
        درود دوست شاعرم
        زیباست خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5