تبعید شبانه

بیا که شب شد و تبعید من به صورت ماهت
بیا که از تو بگویم از آن دو چشم سیاهت
.
بیا که متهمم من به جرم و حکم غیابی 
که تا سحر بنشینم در آرزوی پگاهت
.
قسم به لشگر گیسو به آن حریم مقدس
مکش مرا به شبیخون بی شمار سپاهت
.
چگونه از تو نگویم چگونه با تو نباشم
تویی که چشمه ی چشمی به سرزمین ملاحت 
.
بگو که بر چه مرامی چه دین و مذهب و آیین
کجا نوشته که تا بطن جان دری به جراحت
.
خوشم بر این همه بیداد و جور قاضی دوران
که آفریده مرا در شکنجه گاه نگاهت
.
چرا به گریه گریزم چرا ز غصه بنالم
کنون که هستی و «ایمان» فتاده در ته چاهت

.