کنام گنگ

مهتاب سیمین گام نورآذین بهمنگاه
می افکند بر قله ها، تصویر حیرانی
در کوچ مرغان دلم، میخانه ی آتش
بر خون نیلین خزر، زنجیر ویرانی

زرینْ گل خورشید تا پر میگشاید باز
از سورمه رنگ مخمل آفاق گم انبوه
گیتی فراخ و فرخ و آسوده از دیروز
عطر کبود سایه ها، در سینه ی اندوه

از جنبش اسب رهای ابرها، طوفان
بر گرده ی ساحل، تقلا میکند هر موج
سوز سه گاه سازهای بادی مغرب
پروانه های صامت  سرما رها از اوج
 
بر آبنوس صخره ی مِشکین بیپروا
نقش و نگار یخ برانگیز سفید سرد
حجب دماویز بلندیهای شروینکوه
 بر تاک های وحشی و در غازهای زرد

جامه دران نرگس و آواز نرم رود
عریانی راش کرمگون گم تنها
رنگ بلوغ برفهای مست در جلگه
در ناگهان نارون، خوابیست  بی ماوا



در انجماد فصل های شعرناک شب
در التهاب رسته از زنگار انسانها
از سالها با ما تبانی میتپد،فریاد
نبض بنفشه میتپد در قعر زندانها
 

لیمویی و خاکستری، در لاژورد سیر
این آسمان خسته از زخم جداییها
روح زمستان میدمد در این کنام گنگ
در سرزمین یشم آمیز رهایی ها

بهمن97

سیده نسترن طالب زاده