همچون سُها

غیر از تو غم کسی ز وفا یاد ما نکرد
هر شب نیامد اسم مرا هم صدا نکرد

آمد ز کوی ما گذری کرد و یک نظر
آن آشنا بر این دل درد آشنا نکرد

در شب نمیرود به دو چشمان خسته خواب
تنها خیال تو به دل من جفا نکرد

دیوانه تر شدم تو که چون ماه آمدی
آمد گذشت و با دل دیوانه تا نکرد

با هر فقیر میشود او همنشین و من
گشتم گدای او نظری بر گدا نکرد

در آسمان شب منم آن اختر حقیر
کاو دیده را دقیق،چرا بر سُها نکرد

بیچاره من که نیست به غیر از غم عایدم
حتّی وساطتی ز برایم خدا نکرد