دربار حق

« دربار حق »
من آن آزرده دل هستم،كه نتوان از تو باشم دور           
 به  درگاه  تو مي نالم ،همين  باشد  مرا  منظور
سليمان گر چه سلطانس ،ندارد  از كرامت دور           
 چو باران ملخ  آيد  به  دربارش، اگر  يك  مور
به دربار شهان نتوان،كه فردي خود رَوَد  با زور         
  به دربار  تو مي آيند ، مريض و عاجز2 و رنجور
ضعيفان را به دربارت ، بسا حاجت بُوَد  منظور          
 سيه بخت جهان گردد،كسي گر از تو باشد دور
كسي اَر  نكته  سنج آمد ، ندارد اين معما  دور           
كه بي لطف توخوش نَبْود3اگر در جّنتس با حور
خوش ودلخواه ما اينس،كه از لطفت نباشم دور           
دلم با درد تو خوش بُد ،نجويم  طُره4  آن  حور
اگر رأي  تو  اين باشد ،كه  خون عاشقان ريزي          
 دريغ از خون خود نايد ،كنم خون از رگ  خود دور
چه سازم هرچه  مي نالم ، نمي دانم  زِ تو منظور          
 كه منظور تو مي دانم ، به رأي من  نباشد  جور
غلطكاري زِمن باشد ، اگر من  از  تو باشم دور          
 كه هركاري غلط  باشد ،رديف  آن نباشد جور
من اين چشمم تو را بيند، اگر نزديكم وگر دور          
 نبيند  گر تو را چشمي ، بُوَد بهتر  كه باشد كور
پيامي  گر دهي  بر من و گر  بفرستي ام  مأمور            
اگر  اندر  لحد باشم ، برآرَم  سر زِ  خاك  گور
چرا  دست از  تو بردارم ، چرا  راهم نمايم دور           
 نويد جنّتم دادي ، از  آن شد  اين  سرم  پُر شور
من اندر خاك اگرمانم،چه جويم در تَه اين گور           
بهشت وجنّت از تو،يا چه بود از خلقتش منظور
حسن اين شعرها سازي، اگر جور است وگر ناجور             
سر حكمت زِ خلاقس، عسل مي سازد از زنبور
***
  2- سست و ناتوان       3- نباشد        4-  موي پيشاني