های های گریه هم مرهم نشد

در هجوم بی امان خاطرات
های های گریه هم مرهم نشد
شب گذشت از پرسه های بی ثمر
گر غبار از قامت شب ها زدود
در سپیدای سحر
رنگ غم از خاطراتم کم نشد
بعد تو قلبم گرفت
بعد تو قلبم شکست
شور و شوقم
چون بلم...
در گل نشست
آتش بی رحم هجران همچو سنگ
کاسه ی صبرم شکست
سوز تنهایی قرار از ریشه سوخت
شد تبانی بین تب با ظلم جانسوز شب
گونه تب سوز و سرشک از دیدگان لبریز کرد
بی تو بودن بغض غم را بر فراز
سینه حلق آویز کرد
شب چنان مستی پرید و ذره ای مهرم
ز قهرت کم نشد
های های گریه هم مرهم نشد
های های گریه هم...