خویش دریاب

حیف عمریست که بیهوده، به  بیهوده دهیم
جانِ خود مفت به بد ذاتِ سر آسوده دهیم
خویش دریاب که از جانِ خودت، سرترنیست
این نباشی و نباشد  ز خودت سرتر کیست؟!
زندگی ،چوبِ  تَرَش  را  به  کفِ  پا بزند
هر کجا درنظرت نیست، همانجابزند
توچنان باش اگر تاولِ  پایت  ترکید
گونه ات خیس شدو اشک زچشم توچکید
دستِ خود پاک کنی، دست به دستی ندهی
دلِ خودشمع کنی! شمع به پستی ندهی
داوری هست که دستت به سرانجام دهد
به لبِ خشک و دلِ پرعَطشت، جام دهد...
مجید.ب