شبهای عاشقی هایم

ای محبوبه ای که از جانم گذشته ای

ای عشق اولم  ،  گلم  میستایمت

در   باورِ   قلبِ  تنها  و   بی قرار م

آنطور مانده ای که چون بت میپرستمت

آن روز که گوشهایم ، عبور  تو  را  شنید

شب زانو زدم به خاک ، اشکم به گونه ریخت

انگار چشم من  ،  به  تمنای  آسمان

یک حلقه گریه را  بی بهانه  ریخت

ای نور دیدگانم  با من چه کرده ای

از عاشقی چومن گلایه شنیده ای ؟

دستی ببر  امشب  به شرار  گونه ام

آیا  به  خلوتم  ترانه  شنیده ای

من آنقدر ، عاشقِ   بیمار را دیده ام

اما  شبیه   تو  ،  اسیر  هوس  نبود

من قصه های تلخ بی شمار شنیده ام

اما  بسان  تو  ،   اسیر  قفس  نبود

شب مانده ام غریب ،  به یاد حضور تو

یک بالش و روسری  بغل گرفته ام

از تمام حرفهای تلخی  که گفته ای

این حرف آخرت را به دل گرفته ام

من مثل قایقی  که تنها شناورم

تو در کنارمی ، بادبان من تویی

از رنج دوریت میسوزد سر و تنم

در این کویر خشک ، سایه بان من تویی

تو بی خیالمی ، از  دلم گذشته ای

با من نمانده ای ،  تو باطل کجا روی؟!

هر جا که میروی ، از نگاه من یاد کن

 در سینۀ منی  ،   از اینجا نمی روی.