سنگ بودن هنر میخواهد..

سنگ بودن هم هنر میخواهد ای دل ،تو نداری

بیخودی در قاب های شیشه ای گل میگذاری

لا أقل در آخرین شب، سنگ باش و بشکن اورا

مطئنّم  باز  حتّی  این  لیاقت  را  نداری

کاش میشد سنگ باشم، بشکنم آیینه ات را

یا فرو ریزم بنای عشق را در بیقراری

هرچه کردم سنگ باشم این دلم راضی نشد،آه

خوش به حالت چون تو با این سنگ بودن سازگاری

خوب میدانم در این آشفته بازاری که دیدم

عهدهای سستِ او آخر ندارد اعتباری

((از محبّت خارها گل میشود))در این هیاهو

پس بگو مانند من بر این محبّت ها دچاری

باز میخوانم تو را در لابلای شعرهایم

هرچه سانسورت کنم، در دل کثیرالانتشاری

بازهم در لابلای شعرهایم گریه کردم

چون تو مانند همیشه سوی قلبم رهسپاری