عشق

فَلَک افتاد در این باغ پُر از گل برگِ شقایق..
در این کوچه پُر از عطرِ حقایق...
عاشقیُ کُنج خلوت سُکنا گزیدند
عشق آن است بشوی مَست دقایق...
عشق یعنی هرچه گونید تو گذر کن...
هرچه در رابطِ معشوق شنیدی...
همه را  از گوش بدر کن...
عشق یعنی از عالم و از خویش به دوری..
عشق آن است رو برویش بنشینی و بگویی...
که ای معشوقِ زیبا رو...
دلت را در دلِ شب به دلم بِسپار,,
نگاهت را در نگاهم ناگهان بِسپار,,
فریاد از این دل دلِ زیبایی.!
مرا دست خدا نه، دست خودت بِسپار...