محرم

محرم شد دلم غرق است در اندوه و ماتم
چو شمعی در غم پروانه می سوزد دمادم
محرم آمد و هر کوی و برزن شد سیه پوش
نوای ناله خیزد اینک از لب های خاموش 
محرم آمد و صاحب زمان صاحب عزا شد
دوباره موسم جوشیدن خون خدا شد
محرم آمد و هر خانه‌ای غمخانه گردید
برای مستی عشاق دین میخانه گردید
محرم آمد و بوی گلاب و عطر و عنبر
زدن بر دوش با زنجیر و هم بر سینه و سر
محرم آمد و غوغا کند در دل دوباره
بدن هایی به زیر پای اسبان پاره پاره
محرم آمد و آتش به جان شیعیان زد
پلیدی بر لب و دندان مولا خیزران زد
محرم آمد و باری دگر محشر به پا شد
دو دست ساقی لب تشنگان از تن جدا شد
محرم آمد و پیروز شد خونها به شمشیر
گُلی شش ماهه و زخم گلوی پاره از تیر
محرم آمد و چشمان ما نمناک گردید
علی اکبر به شمشیر عدو صد چاک گردید
محرم آمد و طفلان تشنه، خشکی لب
اسارت، خون دلها و مصیبت‌های زینب
محرم آمد و یاد آمدم از ضرب سیلی
از آن دخت سه ساله، گوشواره، روی نیلی
محرم شد صبا، آزادمردی را بیاموز
ز دانشگاه عاشورا، چراغ جان برفروز
رضا علامه