ایستاده ایم

ایستاده ایم ......فاستقم
به پژواک دردها
به سایه سار نور
به موج های روشن زمان
به نسیم سبکبالان عاشق
به لبخندهای فرشته
به اشک های علی
به موج زمانیم از دریاهای دور
از کوچه ها ی مردی
مردانی از جنس درد
نقاشان عاشق
خنیاگران پرده ی آخر
بارانی در سمت اوج
به حلقه های موّاج 
مردمک های مرد
به موج خیز حادثه ها
به دفتر عشق
به مُهر سالها عزت
به عشق
به ظهر عطشدرباران نیزه
به صلابت نسل آفتاب
به افق های خونین
ایستاده ایم.........فاستقم
ماییم وروزهای بیمار
به نبض سبز دنیا پرستی
درچرخ فتنه خیز دوران
چهره های نو
قابهای فراموشی 
فراموشی شبهای اوج
روزهای کوچ
راز بوسه و اشک وحنابندان
درچرخش خود در افق های بی ستاره
به دالان های فریب 
به دشت ظلمت جهنم درون
افق ها ی کم سو 
ناهمواری راه
به عمق حادثه
به بارانی چشم 
چشمه های درون 
اشک های شب 
آهی ازجنس دردهای شناور
به سونامی خودباختگان 
سوزی  از نوع بودن 
دردی  ازنوع فروریختن
آواری از جنس بی توبودن
آری به باران دردیم
درکلام حمید
به یک ریز باران

قابی از روزهای ماندن
به تنفس ریش های بی ریشه 
 درزخم های گشوده ی 
ایستاده ایم .
به امتداد راه 
به امتداد مردان لشکر عشق
به امتداد عاشورا
به امید صبح روشن 
آری:
ایستاده ایم......فاستقم