سوی عطرجامه ات هـرکس که مایل می شود
بی تعارف ،عـقـل ودل با هـم مـقابـل می شود
داسـتان خـواهـش انسان بخـوان در هـر زمان
پـادشــاه کـشــور دل، گــاه ســا ئــل می شــود
روزهـا گـشــتم ولی حـالی بـه احـوالــم نـشـد
آدمی گــاهـی اســیــر ایــن مـسـایـل می شـود
فکرکردی چیست شیرین می کند یک عشق را؟
از زلالـی از وفـا ،هـرعــشــق قـابـل می شـود
درهـمـه عـا لـم ، وفــاداری کـلیـد عـشـق شـد
عـشـق مـنهای وفـا ، هـمـواره زایل می شـود
پـای هرعاقـل کـنـاردل ،عجب لـنگـیده است
عـقـل از دانایی دل ، گــاه جـاهــل می شود
می نـشینم در کـلاست ، پــای درس زنـدگی
قـاضی ملک وفــا، ازعـشـق عـادل می شود
دیـدن تـو فعـل مـاضی، مانـدنت بـاشـد بعـید
نـقـل قــول دیـدنت ، یک حـال کامل می شود
مـی شــوم خـســرو بـرایـت ، روی مـلـک آرزو
چون شکیبایی کنی،این ملک حاصـل می شود
زندگی جـزعـشـق آهـنگی نـدارد پـس بـخـوان
بـا ســرود عـشق ومعـنا، دل شـمایل می شـود
بسیار زیبا و امید بخش بود