ضمیر عاشق

در ساحت معصوم رویاهایم 
دیدم اتفاق تو را ! 
  به وقت بیداری خالی کردم 
ذهن و قلب را از وهم و تدبیر  ! 
تهی از هر خلا ؛ سکوت گشتم آنی
 تا بشنوم تعبیر را  ! 
آن ضمیر  آگاه از عالم غیب، همان روح دمیده شده در بشر من
مژده داد شفای این حلم را!!
اندیشه کنان به آن رویای صادقانه
 اوج گرفت پرنده رویاهایم
 در آسمان واقعیت
تا سقوط تعبیر بر بوم بیداری ام  ....!!

 تیر القای هیچ مغزی نمیتواند   به زمین کشد پرنده آرزویم را!!!
بی شک
در این قلمرو بی پیرایه  "تو"
حقیقت خود آگاه منی...‌
نگار سید عباسی