دلبر یاغی

«الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها»
+ الا یا ایها الساقی امان از دلبر یاغی 
که عشق آسان نبود حافظ در این غرقاب انسـانی

«به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها»
+ به بوی نافه ای جانا مخوان شعر و غزل بس کن
به تاب جعد مشکینی مگو شعری به این نابـی

«مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها»
+ تو را محمل نکو دارند مرا از دل برون دارند
جرس را بین که فریادش شده آغاز بی خوابـی

«به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها»
+ به می سجاده رنگین شد دگر نایی نماند بر دل
کجاست ساقیُ و جام می ادر کاساً بیا ساقـی

«شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها»
+ شب تاریک و گیسویش چنان مستانه می رقصد 
که عشق از دل برون باید دگر بست است بدنامـی

«همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها»
+ تو با شعر و غزل هایت شدی انگشت نمای شهر 
من اما شهره ی شهرم به بد نامی و ناکامـی 

«حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها»
+ حضورش را چرا خواهی بگو حافظ تو شعری نو 
مَتی ما تلق‌ من تهوی بگو ساقی بده جامـی 

داریوش عرفانی ـ محزون