صلح

یک قدم مانده به صلح

دوقدم مانده به انگشتر اعجاز پگاه

به خدا ...

آنچه نوشتی به نگاهی حتی

همه در حافظۀ نخل زمان خواهد ماند

به خطا نگذری ای ، جمله جهان در تو خلیج

خواب من از تو رمید

دل من با تو تپید

سر من را که برید ؟

یا که بود از خطر حادثه ،

جان را بِدَر آورد و نوشت :

همگان در گذرند

رازقی می ماند

گل سرخ آمد و گفت

آفتاب سر این طاق تو را خواهد سوخت

و شقایق طی کرد

و کسی گفت بلی

مانده ام بی من و بی تو

چه کسی گفت و چه کس بود شنود  ؟

یحتمل بی نام است ...

بالهایم همه خیسند

تو ای لالی بند

لا الایت سوگند

صلح ضدینت قند