نیمه ی باور

شبان معبر آبگونی نشان ده!
شب از نیمه ی باورش گشت بنهان
شب نقش خاکسترین مانده برجا
بذیرای فتوای آهنگهاشان

گذشت از مشوبی بر از خاک
دران حشو نارنجی گس کسی بود
چو لرزایی آفتابش،، بریشان
معلق گلستان بی آتش نارسی بود

شب از غم گذر کرد عیسای محرم
دم زایش و مسخ بندارهارا
سپیده دمان سریر زمانهاست
زمین_نامه ی شهر هشیارهارا

گذر کن ازین حزم مغرور ایمن
از الیاف برفین منشور برجا
خدایان نوکیش بسیار باید
شب مسح بیتاب آزادی ما

بر از داستانی گم انبوه انسان
جهان در  تنافی به سیلان
شب رهزنان چهلساله ی نو
شب شاهرگهای زرتاب عصیان

شب از گویش کوه سر رفت
فراوان گب گمنشانرا
بس از رنجها، صبح امید تابد
به فردای زیبا، همین را، همانرا
 

  

25/1