تو عزتم دادی

ذلیل بودم و ساقی تو عزتم دادی
دروغ بودم و با می حقیقتم دادی
ز روح تو به ترابم دمیده شد آنشب
تو غوطه در یم شیرین رحمتم دادی
خلوص واژۀ  نا آشنا به قلبم بود
تو خود رسیدی و پاکی نیتم دادی
برای انکه شود جمع تمام احساسم
به دست زآنسوی حلقه علامتم دادی
توجهی به من اینجا کجا نماید کس
تو با دعای شبانه ملاحتم دادی
مرا کسی رگ و ریشه قبول کی دارد
به یک نظر نمودن خود اصالتم دادی
حقیر تر ز من بی عمل نبودای شه
به نام نوکر میخانه هیبتم دادی
ز تو همیشه نمایم تشکر ای ساقی
به باده نوشی میخانه عادتم دادی