عهد دیرین

تا کی کنار دیرین عهد قدیم ما را                         گرد و غبار عزلت بنشیند این_ دعا را

دیگر به داد من رس یا رب به او رسانم               تا  مستمند و مسکین دارا شوم خدا را

چندی اگر نباشی در جان و فکرو روحم                   مرگم طلب کنم من بین آخر وفا را

عزلت اگر نشستم علت فقط تو بودی                    در فکر این چگونه صیدش کنم هما را

صیدت نکردم و توصیدم کنی به آنی                  صیاد بی وفایم عهدی بکن وفا را

امشب کنار یادت مستی و پایکوبی                    هرچند دگر نبخشی بر من تو این خطا را

در دل امیدوارم شاید که تو بخندی                    با آن ملیح خنده حالی دهی هوا را

با آن نگاه نافذ امید زنده کردی                       با این امید دادی سرچشمه ی  بقا را

که ای واثق غزل خوان حافظ مگر نگفته ست        که این کیمیای هستی قارون کند گدا را